Een (h)eerlijke dag in Praag

De Praagse Burcht

Ik daal de steile straat af naar de tramhalte Viktoria Žižkov. Voor de twee weken dat ik in Praag ben, heb ik een maandkaart voor het openbaar vervoer aangeschaft via de PID Litacka-app. Vroeg in de ochtend maak ik daar graag gebruik van. Tram 15 arriveert na enkele minuten en na zeventien minuutjes stap ik uit bij de halte Malostranska, tevens het begin van de Gouden Mijl. Ik loop naar de voet van de Oude Kasteeltrappen (Stare zamecke schody), beklim de meer dan tweehonderd treden en arriveer bij de Praagse Burcht. 

Haar schoonheid komt het beste tot z'n recht in de vroege ochtend en de late middag en avond, wanneer de toeristen deze wonderschone plek mijden. 

Paleis Lobkowicz

Na mijn genietmoment boven zie ik bij het Oude Koninklijke Paleis een rij van meer dan vijftig meter. Hoe dan? Hier is het meestal niet zo druk.

In de rij staan zie ik als een vorm van “toeristische armoede,” dus ik besluit het Paleis vandaag links te laten liggen. In plaats daarvan wandel ik door naar Paleis Lobkowicz, dat ook is inbegrepen bij de Prague CoolPass. Handig, want ik heb van een eerder bezoek aan het restaurant daar nog een muntje voor het toilet over. Gratis plassen – altijd een pluspunt. In Praag zijn openbare toiletten schaars, en betalen voor zoiets basaals voelt niet helemaal goed. Als ik elke dag zou betalen, kost dat me zo vijf euro per dag, wat op een verblijf van twee weken oploopt tot zestig euro. Lekker belangrijk? Misschien. En ja, ik hoor je denken: “wat een zeikerd,” haha.

Het paleis zelf is een museum met voornamelijk portretten van 16e- en 17e-eeuwse edelen, waarvan de meesten onbekend zijn. Het voelt een beetje als een narcistische voorloper van Facebook, een ouderwets smoelenboek. Na een paar van die statige koppies heb ik het wel gezien. Zelfs enkele indrukwekkende ruimtes kunnen mijn lichte teleurstelling niet wegnemen. Na vijftien minuten sta ik alweer buiten.

Ik vervolg mijn weg naar de zuidelijke tuinen van de Praagse Burcht, die in volle bloei staan. Deze tuinen zijn gratis toegankelijk en absoluut een aanrader, al is het maar voor het prachtige uitzicht over de stad. Je vindt ze via een onopvallende ingang tegenover de Sint-Vituskathedraal – een trap af en je bent er. Of neem de oostelijke ingang van de Praagse Burcht (Jiřská).

Hoe je er ook komt, het is het meer dan waard.

Loreta

Na de lunch wandel ik naar de prachtige Loreta-kerk en het bijbehorende klooster, een pareltje van barokke architectuur. Als je in Praag bent, zijn er drie kerken die je absoluut moet bezoeken, en dit is er zeker één van. De andere twee zijn de imposante Sint-Vituskathedraal en de sfeervolle Sint-Petrus-en-Pauluskerk in Vyšehrad, de andere burcht.

De Loreta, gebouwd in de 17e eeuw, is beroemd om haar klokkenspel, dat elk uur een melodie speelt. Binnen vind je rijkversierde interieurs, waaronder de indrukwekkende schatkamer met de Prague Sun, een monstrans versierd met meer dan 6.000 diamanten. Het klooster zelf biedt een serene sfeer en prachtige binnenplaatsen die uitnodigen tot reflectie. Een bezoek aan deze plek is een duik in Praagse spiritualiteit en geschiedenis.

Het Legermuseum

Het contrast kan bijna niet groter zijn. Van een kansloos museum naar een van de mooiste exposities in het Legermuseum. Op slechts een half uur lopen van het Oude Stadsplein ligt dit gratis museum aan de voet van de Vítkov-heuvel. Gratis toegang betekent soms teleurstelling, maar hier is het een waar feest voor mijn zintuigen.

Voordat ik naar het Nationaal Monument ga, stap ik het imposante gebouw binnen en begin mijn reis door de tijd, van de Dertigjarige Oorlog tot de Tweede Wereldoorlog en het huidige Tsjechië. De uitgebreide collecties wapens en militaire artefacten zijn indrukwekkend en maken het een meeslepende ervaring.