Street art in Praag, beetje provocerend

Wanneer je vaker in een stad bent, gaan steeds kleinere details opvallen. Iedere stad herbergt kunst, dat gewoon op straat zichtbaar is. Voor mij is dat de kunst, die ik wil zien. Een museum kan heel mooi zijn, maar dan ligt het er zo dik bovenop. 

In een museum verwacht ik dat alles mooi is en dat valt dan vaak tegen. Je betaalt een kaartje en dan liggen bij mij de verwachtingen al heel hoog. Maar ja, wie ben ik. Ik snap niet veel van kunst, als er al iets van kunst valt te snappen.

Sommige - in mijn ogen lelijke en onbegrijpelijke - "kunstwerken" zijn miljoenen waard, waar ik het nog niet in mijn huiskamer zou willen hebben hangen, als ik er geld voor kreeg. Andere werken worden geen kunst genoemd, zijn niks waard en die vind ik dan weer prachtig. Kunst blijft lastig en bediscussieerbaar. Van Gogh bij leven was niks waard, verkocht geen drol, uh schilderij en na zijn dood kent de hele wereld van Gogh. Dat snap ik dus niet.

Deze intro zegt meer over mij dan over kunst, dat besef ik terdege. Maar zo krijg je een idee hoe ik over kunst denk. 

Het is maar wat de gek ervoor geeft. Kunst is wat je kunst vindt, zo kijk ik er tegenaan. Het wordt vaak overschat. 

Wandelend door Praag kom je veel straatkunst tegen van David Černý

Een laatste kreet over kunst: als het me iets doet, dan kan ik het kunst noemen. Een schilderij met vegen en strepen doet me niks, maar schijnt toch 300 miljoen euro waard te zijn (Interchange van Willem de Kooning). Voor mij is dat geen kunst, maar een leuke hobby met een goede marketing erachter. Je moet echt even zien hoe het schilderij eruit ziet. Vind jij het zoveel waard?

Interchange (de Kooning)

Praag daarentegen doet mij altijd wat. De stad is emotie en als je goed kijkt wordt je regelmatig verrast door een emotiewerk (zo noem ik kunst vanaf nu).

De bekende Tsjechische kunstenaar David Cerny is met zijn werk goed vertegenwoordigd met het draaiende hoofd van Kafka, de babies op de Zizkov televisietoren en bij museum Kampa, het omgekeerde paard met Wenceslas in Luzerna en nog veel meer.

Lekker provoceren

David Černý staat bekend om zijn provocerende werken. Kijk, daar houd ik van, een beetje provoceren, de mensen wakker schudden. Niet alles volgens de standaard manier doen, volgens wat hoort. Laten zien dat het ook anders kan.

Dus die David, daar kan ik wat mee. En zo oud is hij ook niet, dus wie weet drink ik ooit een pivo met hem. Een plaatje laat meer zien dan duizend woorden, dus hier komt een aantal van zijn gratis toegankelijke emotiewerken. Daar heb je geen kaartje voor nodig.