Met de trein naar Praag

Enkele weken na de treinreis ontving ik van de NS een mail met de volgende tekst. 

"Beste heer Schornagel,

Wij hebben uw aanvraag voor 'Compensatie bij vertraging' met als reisdatum 29 oktober 2022 en met claimnummer xxxxx behandeld.

Uw claim is toegewezen en u heeft recht op terugbetaling van € 105,90. Dit bedrag is voor alle reizigers in deze boeking."

Om meteen maar met een van de voordelen van de treinreis te beginnen...we kregen geld terug, yes. 

Waarom met de trein?

Twee weken voordat mijn zus en ik naar Praag zouden gaan, werden onze vluchten zonder opgaaf van redenen geannuleerd. Het zal te maken hebben gehad met de chaos op Schiphol. Twee jaar geleden was de trip met mijn zus door Corona geannuleerd, dus dit voelde vertrouwd. Normaal boek je je vlucht om naar een ander tijdstip of dag, maar er was niks beschikbaar. 

Wat volgde was een fantastisch idee...de trein.

Daar hoorde ik prima verhalen over en over de prijs hadden we niks te klagen. Twee keer zo duur als het vliegticket, maar wel duurzaam. We lieten ons door niks tegenhouden, zelfs niet door de lange reistijd van 16 uur. Dat was gezellig en bovendien krijg je waar voor je geld, nietwaar?! Drie keer overstappen....geen probleem. De route loopt van Hoofddorp, via Amsterdam, Duisburg, Berlijn en heeft als eindbestemming het Centraal Station van Praag. Een blik op de kaart verklaart al een deel van de (te) lange rit.

Wat mooi is aan het boeken van een treinticket naar Praag via NS-Internationaal, is dat je kan kiezen uit het type coupé. Stilte-, familie-, feest-, met hond-, zonder fiets-, geen idee in wat voor coupé we willen zitten, maar voor de zekerheid kies ik een stille versie vanaf het tweede overstappunt, Duisburg (van 23.50 - 6.12 uur). Dan doe je misschien nog een oog dicht.

Slaapcoupé reserveren blijkt niet mogelijk.

De heenreis: 16 uur, 30 stations en drie keer overstappen

Normaal reis ik naar Praag met handbagage, maar met de trein kan je nagenoeg onbeperkt bagage meenemen. Dat is top. 

Bij Station Hoofddorp stappen we rond 19.45 uur in de trein naar Amsterdam CS. So far so good, een kort ritje. We hebben er zin en maken grappen over de reistijd, waarmee je normaal gesproken naar Bali of Curaçao kan vliegen.

Voor de zekerheid nemen we in Amsterdam ruim overstaptijd. 20.30 uur vertrekt de trein naar Duisburg. De elf minuten overstaptijd die de NS Internationaal app aan had gegeven, was echt te weinig geweest, want op Amsterdam Centraal was onduidelijk waar de trein naar Duisburg zou vertrekken. Zowel in de app als op CS stond geen perron vermeld, dus het was zoeken naar info. Uiteindelijk hebben we de trein na vijftien minuten heen en weer lopen gevonden en we namen plaats op onze stoelen in de IC trein. Dat klinkt als een snelle verbinding.

Nog nooit heb ik een trein zo langzaam voelen gaan. Een boemeltje in de Achterhoek gaat nog sneller. Duisburg, here we come.

De overstap op Duisburg verloopt vlekkeloos. Vijftig minuutjes wachten op een van de meest troosteloze stations, die ik ooit heb gezien. 

We verheugen ons op de langere rit naar Berlijn, want we zouden een paar uur kunnen slapen en dan vliegt de tijd. Binnen een paar minuten waren we een illusie armer:

• De stiltecoupé bleek net zo stil als een kinderdagverblijf inclusief audio vanuit de meegenomen I-pads
• Rechtop zittend in slaap vallen en in slaap blijven op een harde stoel blijkt verdomd lastig. 
• Iedere dertig minuten stopt de trein in een willekeurig weiland om een vrachttrein voorrang te geven of om een mini-stationnetje aan te doen in Duitsland. Op de lijn Duisburg-Berlijn zijn er ongeveer vijftien. Er stappen mensen in, er stappen mensen uit en dat gaat nu eenmaal gepaard met de nodige commotie over koffers die te zwaar zijn om in het rek boven een slapend persoon eruit te halen. Zodoende zijn er gemiddeld 4 mensen bezig met één koffer. Hele coupé wakker. En dat vijftien keer. 

Wat een gezeur, hoor ik je denken. Je bent gezellig met je zus op stap.

Helemaal mee eens. Een vlucht naar Praag duurt ongeveer 70 minuten en met de ingecalculeerde chaos heb je tegenwoordig 6 uur nodig om van deur tot deur te komen. Met de trein duurt dat 16 uur.

Super leuk dus en voordat je in Praag bent, heb je alles al besproken en dat drie keer.

Praag zelf was super

Het gaat om de treinreis, dus de week Praag staat hier los van. Die was super geslaagd, want Praag is nu eenmaal het mooiste dat er is. Na een paar uur Praag ben je de heenreis vergeten en kan je er alleen nog maar om lachen. De terugreis zou maar 13 uur duren, dus dat viel mee.

De terugreis

De terugreis zou dus drie uur korter duren. Zelfde route, maar nu overdag. Dan mag je namelijk sneller over de rails. 

Het eerste deel van de reis kan de Moldau-express genoemd worden, want de trein gaat net zo kronkelig door Tsjechië als de rivier. Schitterend uitzicht over het water, de heuvels en schattige dorpjes met lieflijke kerkjes wisselen elkaar af.

Bij de grens van Tsjechië naar Duitsland moeten de mondkapjes op, ondanks dat je net al drie uur met dezelfde mensen in de trein hebt gezeten. Controle van het kaartje gaat gepaard met vriendelijke controle van de kapjes. So far so good. Wat kan er na Berlijn nog mis gaan?

Essen, Duitsers bezetten het station

Ergens bij Essen lijkt onze voorspoedige reis tot een abrupt einde te komen. Duitse voetbalhooligans van de plaatselijke voetbalclub hebben het station bezet. Het klinkt als een slechte Duitse grap, maar het is echt waar.

De trein kan het station niet in. Andere treinen kunnen Essen niet verlaten.

Meer nieuws volgt. Vijftien minuten later nog steeds geen nieuws. De minuten tikken voorbij en onze overstaptijd van vijftig minuten verdwijnt als sneeuw voor de zon. Mmm, lichte paniek in de coupé. Om ons heen beginnen mensen zich zorgen maken of ze nog wel thuis geraken.

De trein gaat na een uur van onwetendheid weer rijden en stopt op station Essen, waar veertig man ME het station inmiddels hebben schoongeveegd en hebben overgenomen. Gezellige plek...

Duisburg

In Duisburg, het volgende station, stappen we samen met honderden anderen uit, die hun trein naar Amsterdam hebben gemist. Samen met twee Nederlandse gezinnen gaan we op zoek naar ontbrekende informatie. Er wordt namelijk niets omgeroepen, er staat niets op de borden en niemand staat de moedeloze reizigers te woord. 

"Wij hadden op de heenweg door vertraging de laatste trein naar Praag gemist vanuit Berlijn en mochten toen op kosten van de NS een hotelletje boeken," zegt een van de vaders die bij ons staat. Dat is wel het laatste waar ik nu op zit te wachten, denk ik.

Hoe werkt het bij Internationale treinen: je hebt je gereserveerde trein gemist en alleen in die trein kan je verder. Geen idee wat je dan moet doen. Ik besluit te appen naar de NS. Er reageert iemand, die zegt dat we naar de info-balie moeten gaan om daar een stempel van goedkeuring te regelen, zodat we met de eerst volgende trein mee kunnen. 

Bij de info-balie krijgen we te horen dat we in de trein maar moeten uitleggen waarom we in de verkeerde trein zitten. Ze willen geen stempel geven. OK, dat doen we dan maar.

Perron acht

In de NS-app staat het perron: acht. Een uurtje wachten en dan komt de trein. Inmiddels al twee uur vertraging opgelopen. Iedereen naar perron acht...

Yes, daar is de trein.

"No, this not the train to Amsterdam" , zegt de uitstappende conducteur nog voordat de op hem afstormende reizigers hun vraag hebben gesteld. De trein naar Amsterdam is de volgende. Dat herhaalt zich minimaal drie keer en om ons heen horen we van een Duitser dat dit de normale gang van zaken is in Duisburg. Altijd chaos, altijd vertraging.

Dan slaat de paniek om zich heen. Onze trein, de laatste van de avond die nog naar Amsterdam gaat, verdwijnt van het bord. Als kuddedieren die worden aangevallen door een groep roofdieren, daalt het grootste deel van de reizigers het perron af om te zien of de trein op een ander perron aankomt.

Iemand ziet in de app een ander perronnummer. Perron 8 wordt perron 13. Rennen met je bagage, altijd fijn. Op perron 13 aangekomen blijkt uit niets dat hier een trein naar Amsterdam zal arriveren. Ja, shit.....straks komt de trein toch op perron acht.

Weer terug rennen met de bagage, die je het liefst daar achter wil laten. En ja hoor, op perron 7 - tegenover 8, dus bijna goed - komt een trein aan en die lijkt naar Amsterdam te gaan. Een zucht van opluchting van honderden reizigers zorgt voor een lichte windvlaag. Sommigen zijn al meer dan twintig uur onderweg vanuit Zurich, Zweden, Praag of andere oorden en willen echt naar huis.

De trein stopt en we kijken of dit echt de trein is naar Amsterdam. Iets wat pas lukt als de trein daadwerkelijk voor je neus stil staat. Ergens op de deur staat een bordje met Amsterdam in lettergrootte van 22 pixels, iets groter dan de letters die je nu leest. Nog steeds komen er reizigers de trap op gerend. 

De deuren gaan open en binnen 30 seconden gaan de deuren dicht en de trein rijdt weg. Vanwaar deze haast opeens?

Op perron 13 staan nog nietsvermoedende reizigers, die nooit op die zaterdag in Amsterdam zullen aankomen, want dit was de laatste trein van de dag.

Ach, de NS betaalt hun hotelovernachting en Duisburg schijnt heel gezellig te zijn.

We zitten nu met klotsende oksels in de trein naar Amsterdam, heerlijk. Ons kan niets meer gebeuren. Gelukkige medereizigers doen vol van adrenaline hun beklag over de gang van zaken. Onbekenden delen hun eigen verhaal over hoe ze uiteindelijk in de trein zijn beland en wat er aan vooraf ging .

De trein zorgt voor saamhorigheid, mooi toch. 

Drie uur later dan het oorspronkelijke plan, komen we aan op station Hoofddorp.

De trein naar Praag in één woord...nooit meer. Het geld heb ik teruggestort gekregen. Daarmee kan ik met Easyjet de volgende keer vliegen naar Praag.

Verliefd op Praag, maar niet op de trein