The unbearable lightness of Prague
Deze week staat in het teken van de reis die niet door ging. Covid-19 gooide roet in het eten, Tsjechië is potdicht en de maatregelen in Nederland zijn nog net te doen. En precies in de week dat we zouden gaan, heeft mijn zus Covid-19. Gelukkig niet ernstig, maar ze had niet mee gekund, als we hadden gemogen.
Ieder nadeel heeft zijn voordeel.
In plaats van een Praag-week hebben we een Praag-avond gehouden zonder mijn zus en met mijn nichtje, Yasmin Wegman (onthoud die naam) en haar vriend Thomas.
Bij binnenkomst stond Thomas een Tsjechische aardappel-/paddenstoelensoep te bereiden. Op de achtergrond stond in hun gezellige woning een Tsjechische playlist op (wat een lastige taal, ook voor muziek, want in mijn oren klinkt het niet als een dichterlijke of poëtische taal).
Het smaakt niet zoals in Praag
Het geleende boek van Laurent Binet, HhhH, teruggegeven, op voorwaarde dat ik een Pilsner Urquell zou krijgen. Zo geschiedde......wat schetste mijn verbazing of eigenlijk niet?!
Wanneer je een biertje krijgt in combinatie met een super uitzicht in Praag smaakt het zoveel beter, dan datzelfde biertje in Nederland.
Of had ik het moeten uitschenken in een half liter pul?
Het is mij al eens eerder overkomen. Een Amstel Bright op Aruba smaakte bij thuiskomst lang niet zo fris en dorstlessend als daar. Niet zo gek zonder palmbomen, 32 graden en een vakantiegevoel.
De avond was gezellig en ging in het geheel niet over Praag, maar onbedoeld veelal over Corona en de maatregelen. Dat is de afgelopen 9 maanden vaker het geval. Je wilt het er niet over hebben en toch ben je er een uur mee zoet.
Het hoofdgerecht dan. Een voor mij niet bekende Tsjechische maaltijd, evenals de soep. Een heerlijke mengeling van gort, zelf getrokken bouillon en paddenstoelen. Waar is het vlees dan, want Tsjechië staat toch bekend om het vlees? Dat wordt lastig met de vegetariër, die mijn nichtje is.
Met deze gezellige avond moeten we het dan doen, wat Praag betreft. Binnenkort met mijn zus nog eens overdoen, als ze beter is.
Foto's uit Praag
De rest van de week confronteer ik mezelf met de mooiste foto's uit Praag op Facebook, want hoe minder toeristen er rondlopen hoe mooier de stad wordt. Fotografen grijpen de kans dagelijks aan om de Karelsbrug op de gevoelige plaat vast te leggen. De ene foto nog mooier dan de andere.
Een lege Karelsbrug, foto door Milan Bachan Bahy
Ik wil Praag zien, maar al die plaatjes maken het bijna ondraaglijk nu het onzeker is wanneer ik weer een wandeling zal maken over de mooiste kasseien en de mooiste brug ter wereld. Verliefdheid is pijnlijk als het niet beantwoord kan worden door een bezoek aan de stad en dit gevoel bekruipt me nu steeds vaker.
In 2018 was ik daar in deze periode en in 2019 inexact dezelfde week. Waarom nu niet?!
28 oktober, Onafhankelijkheidsdag
Morgen is het 28 oktober, de dag waarop ik er vorig jaar achter kwam dat vrijwel alle winkels dicht zijn in Praag (supermarkten, ontbijttentjes, banken, etc).
Het is namelijk Onafhankelijkheidsdag, een nationale feestdag, waarop herdacht wordt dat op deze dag in 1918 de uitroeping van de republiek Tsjecho-Slowakije, dat onafhankelijk werd van Oostenrijk-Hongarije na de Eerste Wereldoorlog, plaatsvond.
Er zal op 28 oktober 2020 niet veel te vieren zijn in Praag. Praag is potdicht!
Ondanks alles nog steeds Verliefd op Praag
Zeer toepasselijk in deze tijd, waarin we weinig individuele bewegingsvrijheid meer hebben.
De Haan: “Hiermee ging Kundera recht tegen George Orwell in, die met zijn boek 1984 stelde dat in een totalitaire wereld alles zou draaien om dat totalitaire, en er geen bewegingsvrijheid meer zou zijn voor het individu. Kundera laat juist zien dat het totalitaire nooit alles kan overheersen, dat de mensen hun individuele levens ondanks alles gewoon verder leven.”
Reactie plaatsen
Reacties