Het Hard Rock Cafe op Malé náměstí, het kleine plein vlakbij de Astronomische klok, is net zo Praags als Starbucks en Mc Donalds. Je zult me er normaal gesproken niet vinden. Doe mij maar de lokale tentjes met een paar Tsjechen om me heen. Voor deze ene keer maak ik een uitzondering. Ik heb namelijk een missie...
De schitterende gevel van U Rotta, waarin het Hard Rock Cafe gehuisvest is, heb ik in een eerdere blog omschreven. De buitenkant laat zich gemakkelijk fotograferen. Voor foto's van de binnenkant, die ik niet had, moet je naar binnen en ik ontkom er niet aan om in deze tent iets te drinken.
Voor iemand die het leuker vind om in een ouderwets Tsjechische bierkroeg tussen de locals te zitten en waar het nog naar oud zweet ruikt, is het Hard Rock Cafe het tegenovergestelde. Net zoveel obers als tafeltjes, prijzen die 50% hoger liggen dan gemiddeld in Praag en je wordt een paar meter na binnenkomst opgewacht door de tafelmanager. De tafelmanager wijst je dan een plekje aan. Dat is in Praag een vrijwel onbekend fenomeen. Zeker in een bierkroeg.
Het Engels wordt hier door het bedienend personeel bovengemiddeld goed beheerst en dat is het voordeel boven een typisch Tsjechisch pivnice (bierkroeg). Daar zou het verstaanbaar maken van mijn missie een mission impossible zijn.
Het Hard Rock Cafe in het gebouw van het voormalige warenhuis U Rotta
Mijn missie: de Romaanse kelder bezichtigen
In mijn beste Engels vertel ik de tafelmanager dat ik naast het drinken van een biertje eigenlijk meer geïnteresseerd ben in de Romaanse kelder onder het gebouw. Smekend kijk ik haar met een Amerikaanse fake smile aan. (Ik dacht dat het Hard Rock Cafe van oorsprong Amerikaans was, maar achteraf blijkt het Engels te zijn).
Of ik alsjeblieft - please - naar beneden mag. Het antwoord was kort en bondig.
No.
Door de overstromingen, vertelt ze, was het er nogal een zooitje, gevaarlijk en niemand mag eigenlijk naar beneden. Door mijn hoofd schiet, dat de laatste overstromingen van de Moldau in 2002 waren. Ik begrijp dus niet wat ze bedoelt, maar ik stel me loszittende stenen, een laagje water en een onherbergzame kelder voor. De nerd in mij wil nog een discussie aangaan over welke overstroming ze dan bedoelt, maar het zou de situatie er niet beter op maken. Dan maar een biertje aan de bar. Dat mag wel. Niet eens het duurste biertje in Praag, want die was honderd meter verderop op een terras van het Oude Stadsplein.
Het café is voor nog geen dertig procent gevuld, dus het nut van de tafelmanager om 15.00 uur ontgaat mij in het geheel. Het enige wat ik kan bedenken is dat er weer iemand een baantje heeft. Dus dat is prima.
Ongefilterd biertje en de gadgets aan de muur
Na het teleurstellende nieuws bestel ik aan de bar een Staropramen biertje. Dat bleek mijn eerste ongefilterde te zijn, want zo troebel had ik mijn biertje nog niet eerder gezien. Bijzonder lekker, een aanrader.
Een ongefilterd Staropramen biertje aan de bar
U Rotta was voorheen een van de eerste warenhuizen in Praag. Je kijkt vanaf de bar naar de drie bovengelegen etages, waar vroeger gereedschap, ijshockeyspullen en huishoudelijke apparaten werden verkocht. Van dit alles is niks meer te zien en het gereedschap is ingeruild voor ingelijste gitaren kleding en andere gadgets van voormalig bekende artiesten, zoals Mick Jagger, ZZ-Top, Mick Jones van Foreigner, Bob Dylan en vele andere rockers van weleer.
Een gitaar van ZZ-top en Cheap Trick (rechts), een van de vele gitaren aan de wand.
Boven de bar hangt een spectaculaire kroonluchter in de vorm van een gitaar en een jonge Freddy Mercury zie ik op een van de televisies live optreden met Queen. Even vergeet ik dat ik in Praag ben. Ondanks dat het commerciële er in het Hard Rock Cafe vanaf druipt, begin ik het toch een prima plek te vinden. De dame achter de bar vraag ik vriendelijk of zij me de Romaanse kelder kan laten zien, maar ook zij zegt dat dat niet mogelijk is. Dan moet ik bij de manager zijn, de dame in het rood en ze wijst naar de plek waar ik net vandaan kom. Shit, denk ik, die heb ik al gehad.
Normaal gesproken zou ik afdruipen na mijn biertje te hebben genuttigd, maar ik had een missie. Ik moet en zal die kelder zien.
Romaanse kelder, poging twee
Ik heb een plannetje bedacht. De eerste keer had ik niet verteld, dat ik schrijf over Praag en dat ik het Hard Rock Cafe in een blog heb verwerkt, inclusief de kelders. Misschien biedt dat meer perspectief.
Ze staat bij de opvangtafel, er komen geen gasten binnen en ik grijp mijn kans.
"I don't wanna be a pain in the ass....." begin ik en vertel haar over mijn website. Hoe leuk het zou zijn, als ik toch stiekem de kelder mag zien en foto's kan maken. Ze lijkt onverbiddelijk en ze gebruikt net zoveel non verbale uitingen als ik, waarmee ze duidelijk wil maken dat het haar echt spijt. Ze kan niks voor me doen.
Dan gooi ik nog één keer mijn charmes in de strijd en kijk haar als een puppy, die om een stukje worst vraagt, aan. Het lijkt te werken en ik blijk te beschikken over de gunfactor. Ze verandert van koers en zegt haar baas te vragen wat er er mogelijk is.
Nog geen twee seconden later, terwijl ze richting de trap loopt die naar de kelder leidt, zegt ze wenkend:
"What the hell, just come with me. I'll show you."
De kelders van U Rotta
Mijn hart maakt een sprongetje en blij met mijn nu al geslaagde missie, volg ik haar. Ze verontschuldigt zich voor de troep, die mij helemaal niet opvalt. Alles in de kelder lijkt intact. Met troep doelde ze op de opslag in de vorm van kledingrekken en andere dingen die je uit het zicht van je gasten wilt houden. Niets van schade aan de kelder door welke overstroming ook.
Enigszins verbaasd vraag ik haar waarom er niemand naar beneden mag. Het lijkt me zelfs een toeristische attractie, waar ze aan kunnen verdienen. Honderd kronen entree om een van de laatst overgebleven Romaanse kelders te zien. Makkelijk verdiend, nietwaar?!
Ze legt uit dat als Amerikanen in de kelder zouden struikelen over de "troep", dan wordt het Hard Rock Cafe aangeklaagd. Lachend zeg ik gelukkig geen Amerikaan te zijn, maar wel dat ik me bevoorrecht voel, dat ze me dit laat zien. Vol trots geeft ze me een korte tour door de Romaanse kelder. Om me heen zie ik schitterende gewelven en ze wijst me op een aantal muurschilderingen, mogelijk uit de dertiende eeuw. Het licht doet het niet, dus ze schijnt me bij met een zaklantaarn.
Een van de muurschilderingen
Terwijl zij zich ongemakkelijk voelt door het slechte licht in de ruimte, voel ik me opgelaten dat ik haar tijd in beslag neem voor iets dat ze officieel niet mag laten zien.
Mijn foto's blijken in alle gejaagdheid niet goed gelukt, op eentje na. Om in het donker foto's te maken, had ik meer tijd nodig om de camera in te stellen en ik wilde haar niet ophouden. Er was nu immers geen tafelmanager boven...
Toch gaat deze ervaring de boeken in als het hoogtepunt van mijn tiendaagse. Wellicht onbegrijpelijk voor sommigen, maar als je zo dol bent op een stad zijn dit soort details om van te smullen. Zeker toen mijn Praagse gids vertelde dat de kelder 99,9% van de gevallen niet toegankelijk is en ik dus mocht spreken van geluk.
Hard Rock Cafe......bedankt.
Verliefd op Praag
Reactie plaatsen
Reacties