Aan de noordelijke en oostelijke zijde van de Praagse Burcht zie je vier torens. Deze torens hadden vroeger een andere functie dan nu. Als gevangenis, voor de verdediging van de burcht of als huisvesting. Vandaag de dag zijn enkele torens open voor publiek. De Witte toren is zeker een bezoekje waard. De ingang van de toren is te vinden in het Gouden Straatje.

Je kijkt naar de noordzijde van de Praagse Burcht

1. De Witte Toren
2. De Daliborka Toren
3. De Zwarte Toren
4. De Kruitoren

1. De Witte Toren (Bílá věž)

De Witte Toren heeft vijf verdiepingen met een totale hoogte van 27,5 meter. De naam is ontleend aan de originele Romaanse Witte Toren, die de westelijke ingang van het kasteel beschermde.

Je kunt de Witte Toren bezoeken met een kaartje voor het Gouden Straatje. De ingang zit naast het huisje met nummer 23.

Op de begane grond is een martelkamer met toegang tot de lagere gevangenis. Op de bovenste verdiepingen zijn enkele originele uitrustingen (oven, open haard, toiletten ...) en een aantal tekeningen en inscripties van gevangenen uit de 16e en 17e eeuw, die tot op de dag van vandaag bewaard zijn gebleven.

Tijdens het bewind van Rudolf II hebben enkele bewoners hier vrijwillig gewoond, waaronder de Engelse alchemist E. Kelly en de kamerheren F. Lang en K. Rucký. Na de Slag om de Witte Berg (1620) werden hier enkele leiders van de anti-Habsburgse opstand (1618) gevangengezet, in afwachting van de executie in 1621 op het Oude Stadsplein. 

De Witte Toren is verbonden met de bekendere Daliborka toren door een verdedigingsgang in de muur. Deze wordt gebruikt voor een wapenexpositie en is evenals de toren toegankelijk met hetzelfde kaartje als het Gouden Straatje.

De Witte Toren

2. De Daliborka toren

De Daliborka toren dankt zijn naam aan de eerste gevangene die hier heeft vastgezeten, Dalibor van Kozojed, die hier in 1498 gevangen zat.

Volgens de legende kwam Dalibor in de toren terecht omdat hij de opstand van de onderdanen op het naburige landgoed accepteerde en de opstandelingen bescherming gaf.

Volgens de legende leerde Dalibor viool spelen in zijn cel en er werd gezegd dat zijn muziek overal in het kasteel te horen was. Dat moest iedereen eraan herinneren dat hij ten onrechte was opgesloten. De legende stond voor de componist Bedřich Smetana als model voor de opera Dalibor (1868).

In 1781 brandde Daliborka af en tijdens reparaties een jaar later werd het met één verdieping verminderd. Het deed niet meer dienst als gevangenis en vanaf 1883 werd het opengesteld voor het publiek.

Wanneer je een kaartje koopt voor het Gouden Straatje, heb je toegang tot de Daliborka toren.

De Daliborka toren met daarachter de Zwarte Toren

4. Kruittoren - Mihulka (Prašná věž)

De Kruittoren (Prašná věž) aan de noordzijde van de Praagse Burcht werd aan het einde van de 15e eeuw door Benedict Riet gebouwd als het grootste kanonnenbastion van de nieuwe kasteelversterking. Volgens de overlevering was dit in de tijd van Rudolf II een keizerlijk alchemistisch laboratorium. 

Later diende Mihułka, bijnaam vanaf de 19e eeuw, als opslag voor buskruit en heeft daarom als bijnaam de Kruittoren. Ondanks de explosie van buskruit tijdens de invasie van het Zweedse leger in 1649, toen de toren zwaar beschadigd werd, bleef het tot 1754 dienen als opslagruimte voor het kruit. Daarna werden hier de geestelijken van de Sint Vituskathedraal, die hier tot in de twintigste eeuw verbleven, gehuisvest.

In Mihulka is normaal gesproken een permanente tentoonstelling van de uitrusting (uniformen, hoofddeksels en wapens) van de kasteelwacht van het begin van de Tsjechische staat (1918) tot heden.

Momenteel is de Kruittoren wegens technische redenen niet toegankelijk.

De Kruittoren