Het Colloredo-Mansfeld Paleis is een verborgen pareltje in het historische centrum van Praag. Het in verval geraakte paleis is nu regelmatig het decor van diverse exposities en ligt letterlijk op een steenworp afstand van de Karelsbrug. Verliefd op Praag neemt je mee.
Je bent er ongetwijfeld meerdere keren langsgelopen, wanneer je Praag al hebt bezocht. Het ligt in de toeristische straat Karlova op de route naar de Karelsbrug en toch weten weinig mensen van het bestaan. Op de binnenplaats van het paleis ligt een van mijn lievelingslunchrooms verscholen, het Art Cafe, wegens verbouwing in februari 2022 helaas gesloten. In juni ga ik in het hernieuwde café een biertje drinken.
Richting de Karelsbrug zie je links twee rode banners, waar iedereen aan voorbij gaat.
De ingang van het Collorede Mansfeld paleis
Zicht op de binnenplaats en het Art cafe
Nadat ik David van het Art Cafe kort had gesproken met de mededeling dat ze dicht waren, moest het er deze keer van komen. Colloredo Mansfeld Paleis here I come.
De inspiratie om hierheen te gaan was een video van de Honest Guide (inmiddels is deze van youtube verdwenen). Ik lees dan vaak nog wat reviews op internet en ben benieuwd of ik dezelfde mening deel.
Ticketshop lijkt dicht
In Praag lijkt het gebruikelijk om deuren van musea, restaurants en galerijen gesloten te houden. Voor toeristen erg verwarrend, omdat je denkt dat het gesloten is. Ook bij het Colloredo-Mansfeld Paleis is dit het geval. Nog verwarrender is, dat je het entree kaartje koopt aan de rechterkant bij de ticketshop en niet bij de ingang naar het paleis links.
Kaartje koop je rechts, entree is links. Art cafe is achterin.
Wanneer je je kaartje hebt, loop je links op de foto het paleis in, twee trappen op om daar aan een suppoost je kaartje te laten zien. De baan van kaartjesverkoper en suppoost hadden samengevoegd kunnen worden tot één, maar ja....dan heeft een van beiden geen baan. Dat is ook weer sneu.
Mijn kaartje blijkt geen 150, maar 20 kronen te zijn (80 eurocent). Voor een zuinige Hollander een welkome verrassing. Op de website staat dat dit een kaartje voor 65+ is. Lijk ik dan zo oud? Het voelt als een steek onder water, haha. Ik houd mezelf maar vast aan de gedachte dat het zo goedkoop is omdat er geen expositie is.
Voordat ik je meeneem door het paleis, eerst een korte geschiedenis van het ontstaan en de latere verbouwingen.
Geschiedenis van het Colloredo-Mansfeld Paleis
Het Colloredo-Mansfeld Paleis is een barok paleisgebouw en werd gebouwd op de fundamenten van een romaanse en later gotische gebouw.
Aan het begin van de 17e eeuw werd het herbouwd in de late renaissancestijl.
Het huis behoorde ten tijde van de Slag op de Witte Berg (1620) toe aan graaf Joachim Andreas Schlick (Jáchy Ondřej Šlik). Die naam zegt je waarschijnlijk niks, maar hij is een van de 27 mannen, die op 21 juni 1621 op het Oude Stadsplein werd geëxecuteerd wegens zijn deelname aan de Boheemse Opstand. Deze opstand stond aan het begin van de Dertigjarige Oorlog.
Het was hier, in de nacht van 8 op 9 november 1620, dat de laatste vergadering van de Koninklijke Raad van Winterkoning Friedrich Falcký plaatsvond na de nederlaag van het Tsjechische leger in de Slag op de Witte Berg .
Begin 18e eeuw werd het gebouw in barokke stijl gereconstrueerd. Deze reconstructie werd voltooid door graaf Jindřich Pavel Mansfeld, die het paleis in 1735 kocht. De mooiste en waarschijnlijk best bewaarde ruimte van het paleis is de danszaal, waarvan de laatste decoratie waarschijnlijk in 1736-1737 is aangebracht.
In 1842 werd een naburig huis aan het paleis toegevoegd, waardoor een nieuwe doorgang ontstond. In 1848 werd het paleis als bruidsschat verworven door prinses Vilemína Colloredo-Mansfeld, die trouwde in de Sint Vitus Kathedraal met Vincenc Karel Auersperg. Zij liet de gevel verbouwen in neo-rococostijl.
Het paleis is momenteel eigendom van de stad Praag en wordt beheerd door de Galerij van de hoofdstad Praag (Galerie hlavniho mesta Prahy).
Prinses Vilemína Colloredo-Mansfeld
Vincenc Karel Auersperg
Rondleiding door Verliefd op Praag
Behalve de suppoost is er verder niemand in het paleis. Ik ben op mezelf aangewezen zonder al teveel uitleg bij de verschillende vertrekken. Zo kan ik me geen voorstelling maken van wat zich hier vroeger heeft afgespeeld en wat de functie van ieder vertrek was.
Er schuilt een bewust idee achter de erbarmelijke staat waarin de zalen verkeren: het is bedoeld om vooral de kunsthistorische en architectonische kwaliteiten van het gebouw onder de aandacht te brengen.
Er hangt dan ook een aparte sfeer in het lege en verlaten paleis, alsof het na het laatste feestje zo is achtergelaten en de tand des tijds heeft huisgehouden. De authentieke staat is bewaard gebleven en sporen van gebruik zijn duidelijk zichtbaar. Er lijkt weinig inspanning gedaan om het paleis te restaureren en dat maakt het zowel een trieste als bijzondere ervaring.
De eerste zaal loop ik snel door en begeef me naar het raam en kijk of het open kan. Het uitzicht is hier net weer anders en als ik mijn hoofd uit het raam zou kunnen steken, dan kan ik vanuit een unieke hoek een plaatje schieten van de Karelsbrug. Mmm, het eerste raam zit potdicht en het lijkt niet de bedoeling dat ik het open. Tevergeefs probeer ik een mooie foto te maken. De ramen zijn erg vies en de hoek om fotograferen lukt niet. Balen!
Wie weet heb ik meer kans in de zomer, als de ramen geopend worden.
Uitzicht op de St. Francis van Assisi Kerk
In de eerste paar vertrekken kan ik niks anders denken dan dat zelfs de 20 kronen die ik ervoor betaald het niet waard zijn. Versleten parketvloeren, met rood fluweel beklede wanden, waar de scheuren en de slijtage eerder regel dan uitzondering zijn, en wat sobere decoraties, daar moet ik het mee doen. Ik begin sommige reviews te snappen.
Een enkele kroonluchter verlicht de ruimte, gordijnen hangen gedrapeerd langs een raam. Verder ontbreekt ieder spoor van enige inrichting, geheel in lijn met de visie van de GHMP (Galerie hlavního města Prahy).
Op deze zonnige dag speelt de zon een mooi schaduwspel met de ramen in de lege zalen. Door de soberheid heen zie ik welke potentie dit paleis heeft.
Het zonlicht speelt met de ramen
De wanden zijn bekleed met rood fluweel
Sobere ruimten
Danszaal of Ballroom
Na de vorige teleurstellingen te hebben weggespoeld met een slok water uit mijn bidon, kom ik terecht in de danszaal. Vergeet wat ik hiervoor heb geschreven.
Deze zaal is zooo mooi, dat ik achteraf 200 kronen een prima prijs had gevonden om binnen te komen. Sprakeloos pak ik mijn camera en mijn hart maakt een sprongetje. Wat is dit mooi. Of had ik dat al gezegd?
Verliefd op Praag en bij deze ook verliefd op deze danszaal.
Verborgen pareltjes hebben als voordeel dat het er erg rustig is. Ik heb en neem alle tijd om de lege zaal en het plafond met fresco's van de Olympische Goden op de foto te zetten. Daarna sluit ik mijn ogen.
Als in een oude videoclip van Ultravox - Vienna (zie onderaan de blog) zie ik aristocratische heren in smoking en dames in galajurk op de balustrades genieten van de zwierende dansparen op de dansvloer beneden, waar ik nu sta. Ik prijs mezelf gelukkig en doe een klein dansje. Er is toch niemand.
De kroonluchter is samen met de plafondschildering een overblijfsel uit het begin van de 18e eeuw en ze geven de ruimte cachet. Een woord dat ik niet snel in de mond zal nemen, maar nu zo doeltreffend.
De Olympische Goden afgebeeld op het plafond
Detail van het plafond, met de God van de Oorlog, Ares in het rode gewaad
Een ballroom was een cruciaal onderdeel van de levensstijl van een aristocraat uit het baroktijdperk. Het diende als podium voor de belangrijkste afleidingen die door de adel werden gecultiveerd, waaronder barokke feesten, enorm populaire gemaskerde bals, evenals weelderige banketten en theatrale producties opgezet door de aristocraten zelf of door verschillende professionele reisgezelschappen.
Het plafond is in uitzonderlijk goede staat en zelfs de laatste penseelstreken van de kunstenaar zijn sinds 1737 tot op de dag van vandaag bewaard gebleven op het oppervlak van het schilderij. Een zeldzaamheid in de barokke schilderkunst.
Aan alles komt een einde
Ik loop nog een aantal keer heen en weer om te zien of ik een ruimte heb overgeslagen. Dat blijkt niet het geval en in de hoop dat ik meer kan zien dan alleen deze verdieping, vraag ik de inmiddels vervangen suppoost naar de mogelijkheden. Zij spreekt geen Engels en dankzij google translate maakt ze me duidelijk dat er niets anders toegankelijk is. Ik bedank haar in het Tsjechisch en wens haar een fijne dag.
Blij en voldaan loop ik de trappen af, kijk bij het verlaten van het paleis links de binnenplaats op en zie Neptunus (bouwjaar 1735 of eerder) met zijn instagramwaardige torso fier staan.
Neptunus, de god van de zee, en Praag. Een aparte combinatie.
Overpeinzend wat de reden geweest is, om in een land zonder zee zijn standbeeld te plaatsen, doe ik mijn oortjes in, zet Vienna van Ultravox op om in de sfeer te blijven. Linksaf Karlova in, ik steek het zebrapad over om detailfoto's te maken van het standbeeld van Karel IV, die ontbraken bij een andere blog...
Neptunus, de god van de zee, naast het Art Cafe
Voor degenen, die de clip van Ultravox niet kennen. Mijn associaties met dit nummer zijn vanaf 3 minuut 10 het heftigst.
Bronnen:
ghmp.cz/budovy/colloredo-mansfeldsky-palac/
hrady.cz/palac-dum-colloredo-mansfeldsky-palac
cs.wikipedia.org/wiki/Colloredo-Mansfeldsk%C3%BD_pal%C3%A1c
Verliefd op Praag en op de danszaal van het Colloredo-Mansfeld Paleis
Reactie plaatsen
Reacties